De angsten van Thomas
Thomas’ moeder nam contact met me op omdat de huid van zijn handen helemaal rood en ruw was. Dit keer geen eczeem, maar een jongetje van 7 dat zelf zijn handen en vingers opvrat.
Opvallend aan Thomas was dat hij zich niet goed een houding wist te geven en daarom maar gekke bekken ging trekken, doen alsof hij een baby was die aan de borst moest drinken en een gek stemmetje opzetten.
Volgens zijn moeder waren de problemen ontstaan na de echtscheiding, toen hij 4 jaar was. Een jaar had hij verlatingsangst ontwikkeld: hij was bang om alleen te zijn, bang voor harde wind, voelde zich bedreigd door nare gebeurtenissen in de wereld en hij werd regelmatig schreeuwend van angst wakker. Hij klaagde vaak over een brok in de keel en buikpijn. Hij pestte zijn grote broer en haalde alles uit de kast om de aandacht van zijn moeder te krijgen.
In een casus zoals van Thomas zie ik twee duidelijke lijnen die ik zou kunnen volgen: zijn clowneske, soms jaloerse gedrag en behoefte aan aandacht enerzijds en anderzijds de angsten die hij had ontwikkeld. Ik koos voor het eerste en schreef hem een middel voor dat past bij het gedrag dat hij liet zien in de spreekkamer.
Bij de evaluatie een maand later, leek er niet heel veel gebeurd te zijn. Het bijten op zijn vingers en handen was wel eventjes iets minder geweest, maar was na korte tijd weer in volle hevigheid losgebarsten. Dus besloot ik toch de andere lijn te volgen en de angsten aan te pakken.
Hoe kinderen angsten ontwikkelen is soms niet helemaal duidelijk. Er zijn kinderen die nachtmerries ontwikkelen nadat ze een enge film gezien hebben. Of als er een wereldramp uitgebreid in het nieuws is geweest. Ze absorberen veel informatie en vaak hebben ouders geen idee wat voor effect dit heeft op hun kind. Ik vraag altijd naar een mogelijk oorzaak en vaak wordt die film of dat jeugdjournaal over het hoofd gezien. Maar er kunnen ook andere oorzaken zijn. Belangrijk is de signalen te herkennen van angst. Thomas beet zijn handen stuk, had nachtmerries en vertoonde soms kinderlijk gedrag. Maar ook buikpijn, of opeens weer heel erg aanhankelijk gedrag vertonen kunnen tekenen zijn van angsten.
De angsten van Thomas zijn inmiddels als sneeuw voor de zon verdwenen. Trots liet hij me na een paar weken zijn handen zien: helemaal heel! Hij hoefde niet meer te bijten, want hij kon de wereld en het leven weer aan.
